Cytat:Koroluk: 500+ – mity i mity.
Napisz odpowiedź

PROGRAM 500+. CZĘŚĆ PIERWSZA: BREDNIE ZWOLENNIKÓW

Nieważne, czy jesteś za PiS-em czy normalny – w temacie 500+ i tak najprawdopodobniej pieprzysz głupoty. Poniżej kłamstwa entuzjastów programu.

PiS dotrzymał obietnicy wyborczej!

Zesrał się. Miało być na każde dziecko. Próg dochodowy na pierwsze wyklucza 1,63 mln rodzin. Świadczenie dostanie zatem 2,67 mln rodzin zamiast 4,30 mln. Również 820 tys. rodzin z dwójką dzieci i 130 tys. z trójką wzwyż nie dostanie świadczenia na pierworodnego. Daje to razem 2,58 mln dzieci nieobjętych programem wobec 3,80 mln objętych. Program miał wejść w styczniu, a za trzy pierwsze miesiące rodzinom obiecano wyrównanie. Nic nie dostały.

Stać nas na to, na dzieci zawsze znajdzie się piniondz!

W tym roku budżet ciężko stęknie, w kolejnych już może popuścić. Na rok 2016 ustalono rekordowy deficyt równy 54.7 mld zł. Wszystko miało się spiąć dzięki:

– sztuczce księgowej polegającej na przeniesieniu 9.2 mld zł przychodów z aukcji LTE zapisanych na rok poprzedni;
– fuksiarskim wynikom NBP, który wypracował 8 mld zysków zamiast oczekiwanych 3;
– opóźnionej implementacji 500+, który działa od kwietnia, kosztując budżet 17 mld zamiast 22;
– podatkowi bankowemu, który miał przynieść 5.5 mld zł;
– podatkowi handlowemu, który miał przynieść 2 mld zł;
– inflacji wynoszącej 1.7%;
– wzrostowi PKB równemu 3.8%.

Tymczasem:

– jeden ze zwycięzców aukcji LTE się wycofał i nie wpłacił 2 mld zł;
– podatek bankowy przynosi niższe zyski od oczekiwanych. Budżet dostaje co miesiąc 360 mln zł, a powinien 550 mln;
– podatku handlowego dalej nie ma;
– utrzymuje się deflacja;
– wzrost PKB w pierwszym kwartale spowolnił do 3%, co skłoniło agencję Fitch do obniżenia prognozy za cały rok do 3.2%, a OECD do 3%

Widzimy więc, że mimo jednorazowych wpływów (LTE, NBP) i niższych kosztów programu sytuacja wygląda źle. A co dopiero za rok, gdy LTE i NBP nie poratują budżetu, a 500+ podrożeje do 22 mld. Komisja Europejska przewiduje na rok 2017 manko w finansach publicznych przekraczające 3%, co wiąże się z powrotem procedury nadmiernego deficytu.

Program podniesie dzietność, która jest u nas na tragicznym poziomie. Ktoś musi utrzymać ZUS!

Ministerstwo Rodziny i Pracy przewiduje, że program w ciągu 10 lat zwiększy liczbę urodzeń o 278 tysięcy. Zapytane o źródło tych szacunków odpowiada nie na temat, że wedle badań „sytuacja materialna jest postrzegana jako jeden z czynników wpływających na postawy prokreacyjne kobiet”.

Czy zatem Rafalska wyczarowała tę liczbę z kapelusza? Niezupełnie. GUS cyklicznie oddaje się demograficznemu wróżbiarstwu i podaje parę wariantów projekcji. 278 tys. to dodatkowe narodziny w wariancie „bardzo wysokim”. Który wuefistka uznała za osiągalny dzięki programowi, gdyż ponieważ bo tak. I niech jej nawet będzie. Program za dekadę krzyczy sobie 220 mld zł. Więc jeden dzieciak zrodzony dzięki 500+ kosztować nas będzie około 800 000 zł. Prawie milion.

Można tę liczbę wywracać na wszystkie strony, pokazując daremność przedsięwzięcia. Na przykład:
– program in vitro przez dwa lata kosztował nas 150 milionów i urodziło się dzięki niemu 2287 dzieci. 65 tys. zł za jedno, 12 razy taniej;
– przy założeniu 40 lat pracy podatnik urodzony dzięki 500+ musiałby oddawać państwu 1666 zł miesięcznie, aby spłacić ten dług.

Można wreszcie zapytać, jaki sens tkwi w przyznawaniu pieniędzy rodzinom, które mają już szkraby. Gdyby faktycznie chodziło o zwiększenie dzietności, sypano by kasę na te, które dopiero przyjdą na świat. Jednak największy cios programowi zadają nie logika i arytmetyka, tylko sama rzeczywistość. Wedle badań – przytaczanych zarówno przez neoliberałów z FOR, jak i lewaków z Fundacji Kaleckiego – transfery pieniężne wywierają niewielki wpływ na dzietność.

Znacznie lepiej żłobki i przedszkola. To kobietom się bardziej nie chce dzieci. Zwłaszcza po urodzeniu pierwszego, kiedy już wiedzą, że cała opieka spadnie na nie, bo facet naczytał się Korwina. Skuteczna polityka powinna więc polegać na odciążaniu białogłów. I według niedawnego badania ten sam pieniążek wydany na żłobki i przedszkola podnosi dzietność dwukrotnie bardziej niż bezpośredni zasiłek. Przy tym ułatwiając kobietom łączenie pracy z macierzyństwem zamiast zniechęcając jak socjal.

A w tej materii leżymy. W 2011 roku tylko 3% polskich dzieci chodziło do żłobka przy średniej unijnej wynoszącej 33% i 42% do przedszkola przy średniej unijnej 90%. Na tym się powinien skupić rząd. Tylko że już pewnie nie starczy kapuchy.

Poprzednicy nic nie zrobili dla rodzin, dopiero PiS pokazał, że można!

Jeśli pominąć:

– wydłużenie urlopu rodzicielskiego z 16 tygodni do roku (najdłużej w Europie; 2013);
– wprowadzenie urlopu ojcowskiego. W 2011 r. był to tydzień, od 2012 r. – dwa;
– wzrost świadczenie pielęgnacyjnego dla rodzin niepełnosprawnych w latach 2007-2016 z 420 zł do 1300 zł (netto);
– zwiększenie ulgi podatkowej na trzecie dziecko z 1688 do 2000 zł, a na czwarte i kolejne – z 2224 do 2700 zł. Gwoli uczciwości: wprowadzono równocześnie próg dochodowy 112 tys. na pierwsze, wykluczając pary bogatsze;
– wprowadzenie możliwości odliczania tychże ulg nie tylko od podatku dochodowego – co powodowało, że wiele rodzin odzyskiwało ułamek pieniędzy – ale też od zapłaconych składek ZUS i 7,75 proc. podstawy wymiaru składki NFZ. W efekcie czterodzietna rodzina odzyskuje niemal 7000 zł;
– ustawę żłobkową z 2011 ułatwiającą otwieranie takich placówek (W 2010 r. tylko 2% dzieci do trzech lat obejmowała taka opieka, w 2015 już 7%);
– ulgę podatkową dla firm, które założą żłobek i przedszkole dla dzieci pracowników;
– kosiniakowe: grupy wcześniej wykluczone z tego przywileju – osoby pracujące na umowę cywilnoprawną, studenci, uczniowie, bezrobotni i rolnicy – po urodzeniu dziecka otrzymują 1000 zł miesięcznie przez pierwszy rok (2016);
– wprowadzenie zasady ‚złotówka za złotówkę’, dzięki której osoby przekraczające próg uprawniający do zasiłku nie tracą całej kwoty (dotyczy zasiłku rodzinnego i dodatków do niego; 2015);
– podniesienie progu dochodowego uprawniającego do zasiłku rodzinnego, by obejmował więcej dzieci;
– ustawę z 2013 roku, na mocy której państwo opłaca składki emerytalne za kobiety samozatrudnione i bezrobotne będące na urlopach wychowawczych;
– opłacanie od roku 2011 przez państwo składek społecznych i zdrowotnych niań, by odciążyć rodziców;
– program Przedszkole za Złotówkę, ograniczający koszt godzin wykraczających poza czas bezpłatnej opieki (5 h) w publicznych przedszkolach do złotówki (2013);
– ustawę przedszkolna nakazująca samorządom zapewnienie czterolatkom miejsc w przedszkolu (2015);
– bezpłatne podręczniki, dzięki którym rodzice oszczędzają średnio 250 zł na kupnie książek (2014);
– Kartę Dużej Rodziny dla rodzin z przynajmniej trójką dzieci, uprawniającą do zniżek w prawie 10 tys. miejscach w Polsce (2014);
– program in vitro, dzięki któremu do grudnia 2015 roku urodziło się 3841 dzieci;
– 360 mln zł przeznaczonych na budowę i remonty placów zabaw dla dzieci (Radosna Szkoła);

– to faktycznie Platforma nic nie zrobiła dla rodzin. # # #

Taki program to norma w UE!

Na pierwszy rzut oka tak to wygląda. W 20 krajach UE przyznaje się świadczenia na dzieci niezależnie od dochodów rodzin. Diabeł jednak tkwi w szczegółach. Polski program wyróżnia się hojnością. 500 zł to 117,5 euro (kurs z listopada, bo stamtąd artykuł). W krajach o podobnej zamożności i zbliżonym poziomie cen wygląda to tak:

– Słowacy dostają 23,52 euro na miesiąc z możliwością otrzymania dodatkowych 11,02 euro w przypadku niskich dochodów;
– Węgrzy dostają 40 euro w przypadku jednego dziecka, 48 w przypadku dwójki i 52 w przypadku trójki i więcej;
– Litwini o niskich dochodach dostają 28,5 euro na dziecko, a bogatsi 15,2 euro;
– Łotysze dostają 11,38 euro na pierwsze dziecko, 22,76 euro – na drugie, 34,14 na trzecie i każde następne;
– Estończycy na pierwsze i drugie dziecko dostają 19,18 euro. Na trzecie i kolejne 76,72 euro.

500+ osiąga nominalnie poziom typowy dla starej Unii, jednak zważywszy na około dwukrotnie wyższą siłę nabywczą euro w Polsce, realnie plasuje się w samej czołówce. Co dla biednego kraju normalne nie jest.

500+ jest korzystne dla gospodarki!

Program faktycznie powinien rozruszać gospodarkę. Banksterzy z Credit Agricole mówią o dodatkowym 0.5 pp. wzrostu w 2016. Właściwości wzrostotwórcze zasiłku podkreśla także bank Morgan Stanley, główny ekonomista Banku Millenium, Narodowy Bank Polski, czy nawet gruby kuc z Bankiera. Przeciwnicy odrzucają tę prawdę w sposób ubliżający logice. Skoro 500+ rozrusza gospodarkę, to dajmy od razu 50000, przegonimy Niemcy! Skoro szczypta soli poprawi smak potrawy, to syp od razu szklankę, będziesz miał niebo w gębie. Eksperci przewidują pik PKB wynikający ze wzrostu konsumpcji. Pieniądze trafią do osób z większą skłonnością zakupową niż ogół społeczeństwa i zostaną wydane natychmiast, windując popyt.

Jednakowoż:

Efekt, o którym mowa, będzie mieć charakter krótkotrwały. NBP zakłada koniec impulsu w połowie roku 2017. Dynamika PKB wróci na dawną ścieżkę, za to we znaki dać się mogą nowe problemy.

Największa obawa wiąże się z nieróbstwem. Problemem Polski pozostaje niska aktywność zawodowa kobiet. Zanotowaliśmy spory postęp – w roku 2004 pracowało ledwie 46.2% Polek w wieku 15-64 lat (średnia UE: 55.5%), a dziesięć lat potem już 55.2% (średnia UE: 59.6%). Wciąż zatem utrzymuje się 4.4-procentowa luka względem krajów Wspólnoty, większa niż w przypadku mężczyzn (68.2% vs 70.1%).

Choć niektórzy satyrycy usiłowali dowodzić destrukcyjnego wpływu pracy kobiet na gospodarkę, konsensus polityczny nie zagląda w majtki. Im więcej pracowników, tym lepiej. Dość powiedzieć, że gdybyśmy zwiększyli aktywność zawodową całego społeczeństwa o 20 pp., czyli mniej więcej do poziomów szwajcarskich, to przy założeniu identycznej produktywności dodatkowych pracowników prześcignęlibyśmy pod względem PKB per capita PSN Hiszpanię, niemal zrównując się z Włochami i stając na piętach Korei.

Grażyna z trójką sebków może dostać 1500 zł, przez co zrezygnuje z pracy za minimalną albo zaprzestanie poszukiwań. Demotywujący charakter programu wzmacniają jego dwie cechy. Sztywność progu dochodowego: gdy się go przekroczy o złotówkę, przepada 500 zł na pierworodnego, więc efektywny wzrost dochodów w przypadku płacy minimalnej wyniósłby 855 zł netto. Oraz niewliczanie świadczenia do dochodu, co umożliwia ciągnięcie całej reszty socjalu.

Kolejne ryzyko dotyczy finansów publicznych, które program naraża na szwank. Kicnięcie deficytu, podatki uchwalane na rympał, spadek zaufania inwestorów, wzrost kosztów obsługi długu – to bardzo realne niebezpieczeństwa, które wycisną pięto na wzroście.

Mamy zatem przewidywaną korzyść krótkoterminową i dwa zagrożenia średnioterminowe. Suma nie uprawnia do kategorycznego wniosku o korzystnym wpływie.

/koroluk/

ET40 napisał(a):Merytorycznie tutaj, że ja cię nie mogę ]->
No to dla odmiany, chłodne argumenty, podkreślenia moje.

Koni napisał(a):Nie rozumiem tylko decyzji rządu, który daje te pieniądze nawet rodzinom, w których są i tak dobre dochody, pozwalające na spokojne utrzymanie dzieci.

Cytat:Obecnie brakuje ok. 5 mld zł na finansowanie programu 500+, ale je znajdziemy.

sm31-131 napisał(a):K _ _ _ a znowu muszę płacić więcej co miesiąc!

Nie oszukujmy się, oni szukają w naszych portfelach a nie swoich.

Koni napisał(a):Przecież Państwo Polskie jest zadłużone i zadłuża się nadal.