EN57

[Deepdelver]

Zaczynając opowiadać o początkach zespołu trakcyjnego EN57 należy cofnąć się jeszcze
na chwilę do 1958 w którym to roku powstały jednostki EW55, przeznaczone do ruchu aglomeracyjnego w którym występują wysokie perony. Świadczy o tym oznaczenie
E-elektryczny, W-wysoko peronowy, 55-trójczłonowy na prąd stały 3000 V.
Jednostki EW55 służyły dla PKP w Warszawie i na Górnym Śląsku ponieważ tylko tutaj istniały warunki do wykorzystania tych jednostek. Następne lata przyniosły potrzebę podobnego zestawu trakcyjnego jednak dostosowanego do niskich peronów jakich w kraju była wtedy zdecydowana większość. Na początku lat 60.XX wieku sporządzono dokumentację serii
EN57, została ona wykonana przez Centralne Biuro Konstrukcyjne Przemysłu Taboru Kolejowego w Poznaniu. W 1962 Państwowa Fabryka Wagonów we Wrocławiu rozpoczęła produkcję serii. Okazało się później że 32 letnia produkcja należy do najdłuższej nieprzerwanej produkcji jednego typu pociągu na świecie. Wyprodukowano łącznie 1429 jednostek, na potrzeby krajowe jak i na wysyłkę do krajów ówczesnej Jugosławii do której trafiło 40 sztuk. Podczas tak długiego okresu produkcji wprowadzano wiele zmian, jednostki różnią się od siebie wyglądem ścian czołowych, fakturą boczną pudła członów czy systemem hamulca gdyż na początku spotkać można było Knorr a w okresie późniejszych ulepszeń montowano Oerlikon. Ciekawostką jest także że składy na samym początku SKP posiadały w rogach skrajnych szyb czołowych, dopiero później przeniesiono je w dół i umieszczono w obudowie reflektorów. Duży zwrot w modernizacji serii EN57 przyszedł w 2004 roku w którym rozpoczęto Sektorowy Projekt Operacyjny Transport w ramach którego zmodernizowano 75 jednostek. Zastosowano nowy wygląd ścian czołowych, zrezygnowano z przedziału konduktorskiego na rzecz powiększenia przestrzeni pasażerskiej, odświeżono kabinę maszynisty oraz zlikwidowano przednie ręczne drzwi kierownika pociągu. Zmodernizowanym składom nadano numery od 2001-2075 a później 2004-2078. Tzw. kible uważane są za króli polskiego kolejnictwa, praktycznie każdy miał do czynienia ze składami tej serii, znajdują się w posiadaniu : PKP SKM Trójmiasto, Przewozów Regionalnych, Kolei Śląskich, Kolei Dolnośląskich, Kolei Wielkopolskich, Kolei Mazowieckich. Przed zakupem składów 27WE dla Warszawskiej SKMki połączenia aglomeracyjne ZTM obsługiwano także pojazdami EN57. Kibelki miały też swój udział w kolei przemysłowej gdzie dwie sztuki o numerach EN57-402 i EN57-026 trafiły do obsługi połączeń służbowych na sieci PMPPW (Przedsiębiorstwo Materiałów Podsadzkowych Przemysłu Węglowego).

Specyfikacja techniczna pojazdu :

- Producent: PaFaWag Wrocław (Państwowa Fabryka Wagonów)
- Lata produkcji: 1962 - 94
- Układ członów: r + s + r
- Układ osi: 2'2' + Bo'Bo' + 2'2'
- Ilość pantografów: 2
- Ilość kabin: 2
- Ilość silników: 4
- Typ silników: LK 450
- Moc silników: 4 x 145 kW
- Moc ciągła: 580 kW
- Rodzaj rozruchu: oporowy / bocznikowy
- Pozycji nastawnika jazdy: 7 (PSR)
- Przekładnia: 70:19
- Zasilanie sprężarki: 110V (z przetwornicy)
- Prędkość maksymalna: 110 km/h
- Masa własna: 124 Mg
- Całkowita długość: 64970 mm
- Drzwi: automatyczne rozsuwane

http://img1.garnek.pl/a.garnek.pl/029/8 ... g/en57.jpg

[KlimaT]

Arriva miała do czynienia z EN57? Przecież mają tylko cztery wojewódzkie ED72A.

[Deepdelver]

Tak, tak. Wkradła się nieścisłość

[rustsaltz]

Wkradło się więcej nieścisłości, na piaskowni służyły 57-026 (ex PKP) i 0401 oraz 0402, SKP dotyczy nastawni, czerwone latarnie to po prostu czerwone latarnie i znajdowały się nad szybami czołowymi (bodaj 612 jeździł z takimi do ok. 2010 roku). Trzeba by dopisać, że ryflowane były do numeru 1112, że zmienione czoła od numeru 1900, że 1826-28 miały tyrystory, że 14WE pochodzi wprost od EN57 itd. Na razie leci do poczekalni.