05.04.2016, 14:30
O historii pojazdów EN57 można mówić godzinami, jest ona tak długa i zawiła że trudno połapać się w całości.
Pomysł produkcji pojawił się na początku lat 60-tych dwudziestego wieku. Protoplastą serii stał się EW55, brat EN57 przystosowany do wysokich peronów, użytkowany na terenach Śląska i aglomeracji Warszawskiej gdzie występowanie wysokich peronów było najczęstsze. W wyniku zapotrzebowania na jednostkę obsługującą także perony mniejszej wysokości opracowano właśnie projekt pojazdu EN57.
Produkcji podjęła się Państwowa Fabryka Wagonów we Wrocławiu ( PaFaWag Wrocław). Prace rozpoczęto w 1962 roku.
Tzw. kible, były na tamte czasy jedną z nowocześniejszych konstrukcji. W środku trójczłonowego pojazdu zamontowano system ogrzewania, siedzenia pokryte znaną wszystkim „dermą” lub w wersji plastikowej znanej jako „wersja ortopedyczna”. Znaleźć można było także dwie toalety w skrajnych członach składu. Szafę napięcia umiejscowiono w znajdującym
się pomiędzy rozrządczymi, wagonie silnikowym.
Do dyspozycji obsługi pozostawiono dwa przedziały
służbowo-bagażowe. Składy EN57 w początkowej wersji osiągać mogły prędkość do 110 km/h. Przez dziesięciolecia utrwaliły się
w pamięci ostatnich pokoleń. Uprzykrzyły życie jako pociągi miejskie oraz ratowały dojazd do pracy kiedy inne składy miewały kaprysy i nie wyjeżdżały w trasy. Użytkowane przez wiele lat w Polskich Kolejach Państwowych po komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego w 2001 roku zostały przekazane do innych prywatnych przewoźników. Aktualnie w eksploatacji
w spółkach : Przewozy Regionalne, PKP Szybka Kolej Miejska
w Trójmieście, Koleje Mazowieckie, Koleje Wielkopolskie,
Koleje Dolnośląskie, Koleje Śląskie. Na przestrzeni ostatnich
lat podejmowane są decyzje o modernizacji składów.
W przerobionych pociągach montuje się takie udogodnienia jak m.in. darmowe WiFi, wygodniejsze fotele, klimatyzację, system informacji pasażerskiej. Wewnątrz pociągu nie spotkamy za
to słynnego przedziału służbowego, zlikwidowano go na rzecz powiększenia przestrzeni dla podróżnych. Wygląd z zewnątrz także przyciąga uwagę. Najbardziej widoczną zmianą jest „lifting” czoła pociągu. Najnowszą modernizacją jest ta wykonana
na zlecenie Przewozów Regionalnych przez ZNTK Mińsk-Mazowiecki.
Zakład przerabia pociągi na znany już większości wygląd „tygrysa”. Docelowo EN57 „tygrysów” ma być 21.
Ich malatura odbiega od tej znanej już pasażerom Przewozów Regionalnych, dzieje się to na rzecz restrukturyzacji firmy
i zmiany jej wizerunku. Wracając na chwilę do historii … produkcja pojazdów zakończyła się w 1993 roku po 30 latach nieprzerwanej pracy nad tymi składami.
Jest to najdłużej produkowany nieprzerwalnie pociąg na całym świecie. Wyprodukowane ponad 1429 sztuk na pewno długo jeszcze nie znikną z naszym polskich szlaków.
Więcej na stronie : https://www.facebook.com/kppolsku/
Pomysł produkcji pojawił się na początku lat 60-tych dwudziestego wieku. Protoplastą serii stał się EW55, brat EN57 przystosowany do wysokich peronów, użytkowany na terenach Śląska i aglomeracji Warszawskiej gdzie występowanie wysokich peronów było najczęstsze. W wyniku zapotrzebowania na jednostkę obsługującą także perony mniejszej wysokości opracowano właśnie projekt pojazdu EN57.
Produkcji podjęła się Państwowa Fabryka Wagonów we Wrocławiu ( PaFaWag Wrocław). Prace rozpoczęto w 1962 roku.
Tzw. kible, były na tamte czasy jedną z nowocześniejszych konstrukcji. W środku trójczłonowego pojazdu zamontowano system ogrzewania, siedzenia pokryte znaną wszystkim „dermą” lub w wersji plastikowej znanej jako „wersja ortopedyczna”. Znaleźć można było także dwie toalety w skrajnych członach składu. Szafę napięcia umiejscowiono w znajdującym
się pomiędzy rozrządczymi, wagonie silnikowym.
Do dyspozycji obsługi pozostawiono dwa przedziały
służbowo-bagażowe. Składy EN57 w początkowej wersji osiągać mogły prędkość do 110 km/h. Przez dziesięciolecia utrwaliły się
w pamięci ostatnich pokoleń. Uprzykrzyły życie jako pociągi miejskie oraz ratowały dojazd do pracy kiedy inne składy miewały kaprysy i nie wyjeżdżały w trasy. Użytkowane przez wiele lat w Polskich Kolejach Państwowych po komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego w 2001 roku zostały przekazane do innych prywatnych przewoźników. Aktualnie w eksploatacji
w spółkach : Przewozy Regionalne, PKP Szybka Kolej Miejska
w Trójmieście, Koleje Mazowieckie, Koleje Wielkopolskie,
Koleje Dolnośląskie, Koleje Śląskie. Na przestrzeni ostatnich
lat podejmowane są decyzje o modernizacji składów.
W przerobionych pociągach montuje się takie udogodnienia jak m.in. darmowe WiFi, wygodniejsze fotele, klimatyzację, system informacji pasażerskiej. Wewnątrz pociągu nie spotkamy za
to słynnego przedziału służbowego, zlikwidowano go na rzecz powiększenia przestrzeni dla podróżnych. Wygląd z zewnątrz także przyciąga uwagę. Najbardziej widoczną zmianą jest „lifting” czoła pociągu. Najnowszą modernizacją jest ta wykonana
na zlecenie Przewozów Regionalnych przez ZNTK Mińsk-Mazowiecki.
Zakład przerabia pociągi na znany już większości wygląd „tygrysa”. Docelowo EN57 „tygrysów” ma być 21.
Ich malatura odbiega od tej znanej już pasażerom Przewozów Regionalnych, dzieje się to na rzecz restrukturyzacji firmy
i zmiany jej wizerunku. Wracając na chwilę do historii … produkcja pojazdów zakończyła się w 1993 roku po 30 latach nieprzerwanej pracy nad tymi składami.
Jest to najdłużej produkowany nieprzerwalnie pociąg na całym świecie. Wyprodukowane ponad 1429 sztuk na pewno długo jeszcze nie znikną z naszym polskich szlaków.
Więcej na stronie : https://www.facebook.com/kppolsku/
_________________________
Będę dobrze wspominał interREGIO
Będę dobrze wspominał interREGIO
